του
Κλάουντιο Κατς
Μέρος
2ο - Αποτίμηση της βίας
Τα
στοιχεία που παρουσίασε η αντιπολίτευση
είναι διαμετρικά αντίθετα, αλλά
αποκρούστηκαν από λεπτομερείς αναφορές
σχετικά με τα θύματα. Εφόσον ουδείς
αναγνωρίζει την ύπαρξη «ανεξάρτητων»
αποτιμήσεων, μπορεί κανείς να κρίνει
τα τεκταινόμενα ανατρέχοντας σε
προηγούμενα γεγονότα. Στις ταραχές του
Φεβρουαρίου του 2014, σκοτώθηκαν 43 άνθρωποι.
Ο θάνατος των συντριπτικά περισσότερων
δεν είχε καμιά σχέση με τις συγκρούσεις
ή την αστυνομική καταστολή.
Κατά
παρόμοιο τρόπο, θα πρέπει να ανατρέξουμε
στο πώς αντέδρασε η αντιπολίτευση όταν
αντιμετώπισε μια αντίστοιχη πρόκληση.
Οι κυβερνήσεις της κατέστειλαν το
“Caracazo” του 1989 [τον ξεσηκωμό των κατοίκων
του Καράκας για τις τεράστιες αυξήσεις
στη βενζίνη και στα μέσα μαζικής
μεταφοράς] με εκατοντάδες νεκρούς και
χιλιάδες τραυματίες.
Η κατάσταση
στη Βενεζουέλα είναι δραματική, αλλά
αυτό δεν εξηγεί την περίοπτη θέση που
κατέχει η χώρα σε όλα τα δελτία ειδήσεων.
Πολύ πιο σοβαρές καταστάσεις σε άλλες
χώρες αγνοούνται παντελώς από τα ίδια
ΜΜΕ.
Στην
Κολομβία, από την αρχή του τρέχοντος
έτους, έχουν δολοφονηθεί 46 ηγέτες του
κοινωνικού κινήματος και τους τελευταίους
14 μήνες έχουν αφανιστεί 120. Ανάμεσα στο
2002 και στο 2016, παραστρατιωτικές ομάδες
κατέσφαξαν 558 ηγέτες του μαζικού κινήματος
και στις τελευταίες δύο δεκαετίες
δολοφονήθηκαν περισσότεροι από 2.500
συνδικαλιστές. Γιατί, άραγε, κανείς
έγκυρος παρουσιαστής των ΜΜΕ
[συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων
τηλεοπτικών παρουσιαστών σ.τ.μ.] δεν
αναφέρει αυτή τη συνεχή αιματοχυσία
στην πιο κοντινή γειτονική χώρα της
Βενεζουέλας;
Ακόμη
πιο τρομακτική είναι η κατάσταση στο
Μεξικό. Καθημερινά προστίθεται και
κάποιος δημοσιογράφος στον μακρύ
κατάλογο των φοιτητών, των καθηγητών
και των κοινωνικών αγωνιστών που
δολοφονούνται. Στο κλίμα του κοινωνικού
πολέμου που επιβλήθηκε από τις «δράσεις
κατά του λαθρεμπορίου ναρκωτικών»,
έχουν εξαφανιστεί 29.917 άνθρωποι. Δεν θα
έπρεπε αυτοί οι αριθμοί δολοφονιών να
προσελκύσουν περισσότερο τη δημοσιογραφική
προσοχή από ό,τι η Βενεζουέλα;
Η Ονδούρα
είναι άλλη μια ανατριχιαστική περίπτωση.
Συνυπολογίζοντας την Μπέρτα Κάσερες,
έχουν δολοφονηθεί άλλοι 15 αγωνιστές.
Ανάμεσα στο 2002 και το 2014, ο αριθμός των
δολοφονημένων περιβαλλοντιστών έχει
ανέλθει σε 111. Ο κατάλογος των θυμάτων
του τρόμου που αγνοούνται από τον
ηγεμονικό Τύπο θα μπορούσε να επεκταθεί
στους πολιτικούς κρατούμενους του
Περού. Επίσης, ελάχιστοι γνωρίζουν τα
δεινά που αντιμετώπισε ο ηγέτης του
κινήματος ανεξαρτησίας του Πουέρτο
Ρίκο Όσκαρ Λόπες Ριβέρα στα 35 χρόνια
της φυλάκισής του.
Η
πλειονότητα του λατινοαμερικανικού
[και του παγκόσμιου] πληθυσμού απλώς
δεν γνωρίζει τις τραγωδίες που συμβαίνουν
στις χώρες όπου κυβερνά η Δεξιά. Τα δύο
μέτρα και δύο σταθμά των ΜΜΕ επιβεβαιώνουν
ότι η κυριαρχία του θέματος της Βενεζουέλας
στις τηλεοπτικές οθόνες δεν οφείλεται
σε ανθρωπιστικές ανησυχίες.
Πηγή,
παραπομπές:
Comments
Post a Comment